Mian Muhammad Bakhsh Poetry|Punjabi Sufi poetry|2 Line Punjabi Sufi Poetry|Best Punjabi Poetry | Mian Muhammad Bakhsh Shayari

 Mian Muhammad Bakhsh Punjabi Shayari 

If you are looking for Mian Muhammad Bakhsh poetry and Punjabi kalam then you are in the right place Mian Muhammad Bakhsh was a sufi hindko and Punjabi poet. 

He belonged to the qadiri tariqah. He is especially renowned as the writer of a book of poetry called saiful malook the tail is about a prince shahzada saiful malook. The prince fell in love and saw in dream. She was called badi u jamal. Kalam Mian Muhammad Bakhash easy to read and knows for everyone.

پاٹا  چولہ،  لِیرو  لِیری،  سِیں لیندا  اے  درزی

دل دا محرم کوئی نہ مِلیا جو مِلیا سو غرضی

دودھ وجود تیرے وچ "شیریں" روغن دان سمانڑیں

مرشَد لاوے جاگ پرم دی ، تاں جمے دودھ پانڑیں

حضرت میَاں مُحمد بخش

مرشد دے دروازے اُتے محکم لائیے جھوکاں

نویں نویں نہ یار بنائیے وانگ کمینیاں لوکاں

اپنے مرشد دے بیلے وچوں تمے چن چن کھائیے

غیر ملک دیاں باغاں وچوں میوے لین نہ جائیے

حضرت میَاں مُحمد بخش

جے دکھ دے کے راضی رہندے تے سکھ دکھاں توں وارے

دکھ قبول محمد بخشا تے راضی رہن پیارے

دُکھیے دی گل دُکھیا ای جانےسُکھیے نُوں کی خبراں

سجن جِنہاں دے,موت نے مارے,او روندے تک تک قبراں 

حضرت میَاں مُحمد بخش

کچا رنگ للاری والا تے لہندا چڑھدا رہندا

عشق تیرے دا رنگ محمدؐ چڑھیا کدی نئ لہندا

جس تن اندر عشق سمانڑاں تے فیر نئ اوس جانڑاں

پاویں کسےدا سونا ہووےپر آساں نئ یار وٹانڑاں

میاں محمد بخش

اُچّی جائی نیوں لگایا بنڑیں مصیبت بھاری

سجناں باجھ مُحمد بخشا کون کرے غمخواری

جس یاری وچ لالچ ہووے، کدے اوہ توڑ نہ چڑھدی

چادر   لیرو   لیر   محمدؒ،   کنڈیاں   نال  جو  اَڑدی

حضرت میَاں مُحمد بخش

چنگی مندی سجناں کولوں سو واری ہو جاندی

یار یاراں دا گلہ نہیں کردےاصل پریت جناں دی

جس یاری وِچ لالچ ہووے،کدےاو توڑنہ چڑھدی

چادر لِیر و لیر محمدؔ، کنڈیاں نال جو اڑدی

حضرت میَاں مُحمد بخش

میں انہاں تے تلکن رستہ، کیونکر رہوے سنبھالا

دھکے دیون والے بہتے، توں ہتھ پکڑن والا

جنہاں پچھے پاپ کماوِیں، اوہ کتھے تیرے گھر دے

پیر پسار پئیوں وچ ویہڑے ،کڈھو کڈھو کردے

حضرت میَاں مُحمد بخش

ننگیاں ماواں بہناں پھردیاں تے چادراں چڑھن مزاراں

روح دا جوڑ نہ ملدا اے تے تن دے قُرب ہزاراں 

شرم و حیا تے فتویٰ لاون تے حُسن نوں لبھن وچ بازاراں 

بِن موسموں کلیاں مرجھایاں تے لبھیاں نہ فیر بہاراں

حضرت میَاں مُحمد بخش

گئی جوانی آیا بڑھاپا ، جاگ پیاں سب پیڑاں

ہن کس کم محمد بخشا ،  سونف ، جوائن ، ہڑیڑاں

کوئی آکھے پیر لکے دی ، کوئی آکھے چک

وچلی گلی اے محمد بخشا ، اندروں گئی اے مک

حضرت میَاں مُحمد بخش