zafar iqbal poetry 2 line | zafar iqbal poetry | aftab iqbal poetry | zafar iqbal poetry | zafar iqbal|zafar iqbal Punjabi

Zafar Iqbal poetry 2 line | Zafar Iqbal poetry 

Zafar Iqbal was born to an Arain family in Bahawalnagar, Punjab where his maternal grandparents lived. Then he received his basic early education in Okara, Punjab which is his hometown and later moved to Lahore for his college education.His poetry is mainly in the genre of ghazal. The diction of his ghazal is entirely different from traditional Urdu poetry. He is a lawyer by profession, and regularly contributes articles to some Urdu newspapers.

کِسے نے آن بھڑولے بھنّے 

کِسے نے جُھگے روہڑے

کُجھ لُٹیا مینوں مِینہ دی واچھڑ

 کُجھ پُٹیا دریاواں

ظفر اقبال

 جگاوے کالی لال ہنیری

کیہڑا جھکّھڑ ہووے 

جیہڑا دِل دا پتھر پاڑے

ظفر اقبال

چِٹے ننگے عشق نوں

کِویں لُکائیے، حال اوئے

سانبھیا اوڑک دُشمناں

سجناں کیہی سمہال اوئے

ظفر اقبال

سِدھا ہو کے مر تایا

تائی کِڈی چنگی اے

جاندا کیوں نئیں گھر تایا

اینی کھیہہ نہ کھایا کر

جائیں گا آچر تایا

ظفر اقبال

ایتھے کِس دیاں زُلفاں کالے، کِس دے نین دُگاڑے

ہار کے اپنے پیریں مارے آپے قہر کُہاڑے

ساری ساری رات جگاوے کالی لال ہنیری

کیہڑا جھکّھڑ ہووے جیہڑا دِل دا پتھر پاڑے

ظفر اقبال

ہرا رنگ ہریالی موت

پانی دے دے پالی موت

لُکدا چُھپدا پھردا میں

دیندی روز وکھالی موت

ظفر اقبال

لُکدا چُھپدا پھردا میں

دیندی روز وکھالی موت

کئی وار میں مر چُکیَاں

کئی وار میں ٹالی موت

ظفر اقبال

پالے پئے تے ویہڑے وچ

ہتھ سیکن نوں بالی موت

کیہی سجی سجی لگی سی

گورے رنگ تے کالی موت

ظفر اقبال

مرنا میتھوں وکھ نہیں

روز ای مراں خیالی موت

میں ای گھر نہیں ہوندا ظفرا

آوندی سال بسالی موت

ظفر اقبال

پُتر دُھپاں توں بھیڑے

پیو ترپالاں ورگے سن

روڑھ کے لے گئے سبھو کجھ

اتھرو جھالاں ورگے سن

ظفر اقبال